Dappere jongen

Het is natuurlijk een beetje snobistisch om af te geven op de literaire smaak van Harry Potter fans, maar ten eerste kloppen de regels van Zwerkbal niet, waarom zou je de Gouden Snaai vangen als je met meer dan 100 punten achterstaat, en ten tweede is de humor in Harry Potter inderdaad een beetje van het niveau 'we noemen een bus die kinderen ophaalt de Collectebus', een soort Donald Duck voor mensen die pratende eenden onrealistisch vinden. Dat menselijke vaatdoek en NRC-recensent Thomas de Veen een Harry Potter fan is, verbaast ons dan ook exact helemaal niks. Dat menselijke vaatdoek en NRC-recensent Thomas de Veen daarnaast JK Rowling stom vindt omdat ze als slachtoffer van huiselijk en seksueel geweld nogal scherp is op vrouwenkwesties en het transgendergebeuren, verbaast ons ook al exact helemaal niks. Maar dat hij dat laatste niet in de weg laat staan van zijn liefde voor matige boeken, dat vinden wij schitterend. "Het besef: die boeken die lang angstvallig onaangeraakt in mijn kast stonden (uit angst voor bederf door de kennis van nu), zijn van mij, en niet van een auteur die nog iets kan verpesten. Mijn gloedvolle herinnering gun ik mezelf én ik ontzeg mezelf niets door er niet meer voor open te staan." Lekker man. Thomas de Veen 1 - JK Rowling 0. Sliep. Uit.

Tegenmacht gebroken

Bij NRC zijn ze allemaal misogyne racisten die er niet tegen kunnen als een vrouw een mening heeft. Die ziekelijke neiging progressieve vrouwen klein te houden. De vrouwenhaat van NRC is lucratief. Ze hoeven geen boerka aan, maar door intimidatie, georkestreerde aanvallen, bedreigingen en opdrachtgevers die columnisten laten vallen, proberen horden NRC-redacteuren onafhankelijke vrouwen de mond te snoeren. Progressieve, biculturele en islamitische vrouwen die zich uitspreken tegen genocide, voor universele mensenrechten, vrijheid, gelijkheid en de rechtsstaat afgeschilderd als gevaar. Andere ideologie. Dezelfde vrouwenhaat. De Taliban zit niet alleen in Afghanistan, maar AAN HET ROKIN.

Komp goed!

Goed nieuws voor iedereen in Syrië die 'm een beetje knijpt omdat die rebellen die de troepen van Assad verjagen ook geen lieverdjes zijn: leider Abu Mohammed al-Jolani van Hayat Tahrir al-Sham heeft volgens NRC Handelsblad een ontwikkeling doorgemaakt 'van jihadist tot pragmaticus'. Een beetje zoals Volkert van der Graaf een ontwikkeling doormaakte van politiek moordenaar tot fanatiek deelnemer aan hardloopwedstrijden. Een soort padvinder, min of meer: "de groepering heeft weliswaar autoritaire trekken en een islamistische agenda, maar valt niet meer te kenmerken als jihadistisch." Nou hadden wij eigenlijk van Aboutaleb geleerd dat iedere moslim een beetje jihadist is, maar dat geldt dus niet voor de autoritaire islamisten die straks in Syrië de dienst uitmaken. Oordeelt u zelf hierrr op basis een interview met PBS uit 2021. Er waait eindelijk een frisse wind door de ingedutte Syrische politiek!

Kunst

Ja dat hebben wij goed gelezen

Desinformatie, binnenkort met 21% BTW

NRC Handelsblad zegt al lang niet meer dat het de slijpsteen voor de geest is, en dat is volkomen terecht. Want of het nu achterlijke reisjes zijn, idiote lezingen van 'Amerikakenner' Charles Groenhuijsen, alles van Carolina Trujillo, de bevooroordeelde verslaggeving over Israël, of columns waarin brave bloggers worden vergeleken met de Taliban: er wordt een hoop geslepen op het Rokin, maar uw geest is het niet. Nu dit weer. Susan Smit wordt geïnterviewd door Pieter van der Wielen en wij weten niet goed wat erger is: het ongeïnformeerde geblaat over het matriarchaat van Smit (wat dus totale onzin is), of die blik van 'ah-ja-interessant-vertelt-u-verder' van Van der Wielen, een presentator die ooit the next big thing leek bij de VPRO maar uiteindelijk beter was in tongen met Georgina Verbaan dan in denken en inmiddels zijn inkomen bij elkaar schnabbelt, terwijl hij iedere zaterdag de domme helft is in een duo met Mieke van der Weij (dat is echt een prestatie, red.) en dus een podcast maakt voor NRC Handelsblad, een krant die zich meer en meer lijkt te richten op exact dezelfde doelgroep als Omroep MAX, namelijk half hersendode bejaarden met veel te veel geld en veel te weinig verstand, die nooit een boek lezen en daarom benieuwd zijn wat iemand als Susan Smit te zeggen heeft over het matriarchaat. Maar nogmaals: dat is dus onzin. Misschien kan Pieter van der Wielen de volgende keer Laurens Buijs interviewen?

Wat een leven

Wakker worden. NRC lezen. Te weinig subsidie voor autistenkunst, kutzooi. 129 euro aftikken voor een leerzame NRC-middag met Charles Groenhuijsen. Wat een kundige duider is dat toch. Weet precies waarom Trump eigenlijk niet kan winnen. Dan even kijken in de NRC-Webwinkel. Nice, de NRC-wijnen zijn in de aanbieding. 16 flessen in het winkelmandje. Dan nog een geschikt NRC-boekje uitzoeken voor kleinkinderen Vlinder en Anne-Piet. Hee, Hidaya's Hijab. Perfect. Hee, waarom verkoopt mijn krant een boek van Baudet? Boze brief schrijven naar NRC. Toch nog even kijken in de NRC-Webwinkel. Leuk! Een golfarrangement inclusief diner en overnachting op een landgoed. Doen we. Nu weer NRC lezen. De Donald Duck krijgt een nieuw karakter, een sterke vrouw. Dat werd verdomme tijd, zeg. Nou, dat was me het dagje wel weer. Zo lekker slapen onder mijn NRC dekbedovertrek.

Wij zijn: ontstemd

Walgelijke vergelijking vandaag in NRC Handelsblad, waarin uw favoriete weblog GeenStijl samen met Vandaag Inside en Wierd Duk op één misogyne hoop wordt geveegd met als conclusie: "De Taliban zit niet alleen in Afghanistan". Alsof GeenStijl en VI en Wierd Duk net zo erg zouden zijn als de Taliban. Kom nou. Iedereen weet dat wij veel erger zijn dan de Taliban. Die Taliban is een stel mietjes vergeleken met de vrouwenhaat van GeenStijl. Wij haten vrouwen zo erg dat we 's ochtends geen rijstepap meer eten alleen omdat rijstepap een vrouwelijk woord is. Bij de Taliban mogen vrouwen niet meer buiten komen, wij laten ze niet eens binnen. Wij hebben op kantoor geen aparte vrouwen- en manneningang, maar alleen een manneningang. Echt waar. Wij haten alle vrouwen, behalve Hassnae Bouazza. Die mag van ons columns in NRC blijven schrijven, zodat wij nog een beetje het gevoel krijgen dat we ertoe doen. Hassnae, heel veel bedankt en lieve groetjes van de hele redactie.
PS Was het leuk met Gijs Groenteman in de kast?

Het is: weer niet goed

Lees maar, er staat niet wat er staat in deze column van Gawie Keyser in NRC Handelsblad. Wat er dus niet staat, maar wel staat, is wat NRC-columnisten denken over iedereen, zelfs over andere NRC-columnisten, juist over andere NRC-columnisten eigenlijk. En als iemand eenmaal over je denkt wat er niet staat, maar wel staat, dan is alles wat je zegt uit te leggen als wat er niet staat, maar wel staat. Zeg maar: als een stok met twee uiteinden. Een stok voor mensen die de hele dag nadenken over wat ergens staat, om de onder hen gestelden keer op keer mee te slaan. Maar de grap is: het slaat vooral op henzelf.

Zo veel festivalervaring, zo'n dom stuk

Ja tóch nog even over Peter van der Ploegs (NRC) essay over Pinkpop, want dat meneer al een jaar of 25 naar festivals gaat en er zelfs professioneel over schrijft, maar er blijk van geeft er zó weinig kaas van te hebben gegeten, is wel schrijnend. In zijn essay sabelt hij Pinkpop neer dat het 'vroeger' magisch was, tegenwoordig niet meer en dat het 'de vinex-wijk onder de festivals' is. Nu was Pinkpop in de jaren 90 heus wel magisch (met Pearl Jam, Soundgarden, enz., allemaal dingen die Peter van der Ploeg toen leuk vond) maar de 'vinex-wijk onder de festivals' is Pinkpop echt al járen. Al járen lopen er op Lowlands mensen rond in shirtjes 'slapen doe je maar op Pinkpop'. De rockacts die Peter van der Ploeg noemt (ook Sepultura, Fear Factory, Smashing Pumpkins) zijn de acts die TOEN populair waren, plus wat zijn SMAAK is. Tevens onze smaak trouwens, maar in de categorie 'jeugd' (of: 'massa', of: 'toekomst') luistert echt helemaal niemand naar die muffe gitaarrock. 

Om te beginnen: de magere headliners. Ja, de headliners zijn ruk. Het grote probleem schrijft Peter van der Ploeg weg in één zinnetje: "De vraag is dus of dat soort artiesten überhaupt nog haalbaar zijn." Nou nee, dat zijn ze dus niet. De markt van de grote internationale artiesten is geëxplodeerd in de laatste tien jaar. Zo'n Taylor Swift kan op elk moment ter wereld op elke plek spelen voor welk bedrag dan ook: omdat ze zich in Saudi-Arabië en Azië helemaal scheel kunnen betalen en Taylor anders wel lekker wekenlang voor 80.000 man in een of andere Mercedes-Benz Arena in Atlanta gaat staan. De headliners die wel komen (of mogelijk komen) bevinden zich in de luxepositie door én een prominente plek op de posters op te eisen én een belangrijk tijdslot op de zaterdagavond op te eisen. Case in point Lowlands 2023, waar technogodin Charlotte De Witte niet in de Bravo, maar plots als afsluiter in de Alpha stond te draaien. Afsluiten in de Alpha, anders komen we niet. Tsja: door die onderhandelingspositie van de grote acts zakken (goede) thuisacts als Acda en de Munnik en Joost Klein een paar plekjes in het schema. Dat is geen gebrek aan DURF of LEF, dan zit je gevangen in het systeem.

0 keer raden

We kunnen deze voorpagina eigenlijk dagelijks wel vullen met 'wat er nu weer in die krant staat'. Maar het is de redactionele conclusie van een lang achtergrondstuk in de Noodgenerator Rehabilitatie Courant. In dat stuk staat dat alles heel erg is en u er maar aan heeft te wennen dat Zuid-Afrikaanse toestanden onafwendbaar zijn:

"De boodschap is duidelijk: Nederland zal van het idee af moeten dat stroom op elk moment en voor iedereen beschikbaar is. En er zullen ingrijpende maatregelen genomen moeten worden om de ergste problemen te voorkomen. Maar welke en hoe succesvol die zullen zijn, daarover tasten de netbeheerders en de overheid grotendeels in het duister."

Okay.